www.poezjaliryczna.fora.pl

dziadek

Czy ktoś pamięta, dawną apteczkę taką parcianą, zgrzebną, wielkości tornistra. Pamiętacie to posłuchajcie
Ośrodek wczasowy nad pewnym jeziorem. Młody przystojny ratownik Józio i pierwszy letni turnus. Prawie same dziewczyny, chłopaków jak na lekarstwo a i tak zaraz porozłazili się po okolicznych barach.
Józio przygotowuje sie do egzaminów na studia, na pomost zabiera ze sobą podręcznik fizyki i naumiewa. Wysportowany ratownik z mety staje się obiektem zmasowanych ataków dziewczęcej husari, ubranej w prawie nic. Józio wydaje się być uodporniony na te wszystkie wdzięki - pewno zakochany, skonstatowały kobietki i podwoiły ataki. Na najdziksze pytania , odpowiadał monosylabami, zaczepki puszczał mimo uszu z trudem wydobyły z niego jak ma na imię.
Około północy, obudziło go walenie w drzwi domku w którym sypiał. Przed drzwiami, dwie dziewczyny, proszą o pomoc. Koleżanka dostała porażenia słonecznego i bardzo cierpi. Na propozycję wezwania lekarza, rozpiszczały się strasznie... Zrozumiał. Złapał apteczkę i tak jak stał jedynie w spodniach od pidżamy, poszedł na pomoc.
W domku, sześć dziewczyn jedna z nich, blondynka o jasnej karnacji, siedząc półnaga na tapczanie popłakuje. Józio kuca przed nią, rzeczywiście skóra na barkach i ramionach aż popękała, utworzyły się malutkie ranki podbiegające krwią i limfą. Apteczka, wacik , przemywanie oparzelin wodą utlenioną. Teraz wystarczy wklepać maść i po kłopocie.
Tutaj pojawia się przeszkoda - możesz zsunąć ramiączka stanika. Dziewczyna jednak zdejmuje go całkowicie.
Wyobrażacie to sobie. Józio w pozycji kucznej, dłonie gotowe do wklepania maści w takim niedopełnionym geście jak do modlitwy. Na wprost jego oczu, cuda bo ta dziedzina życia była jeszcze dla niego terra incognita.
Nagle, uśpione hormony ruszyły a serce zadudniło o żebra. I zastygł Józio w tej pozycji kuczno modlitewnej i zaczął w nim rosnąć podziw. I rósł bez udziału woli właściciela aż wyjrzał ciekawie na swiat przez rozcięcie pidżamy. Dopiero chłodny powiew nocy, uświadomił mu co się stało.
Błyskawicznie, siup apteczkę na kolana ale podziw ani myślał zrezygnować tylko drżał pod jej ciężarem w rytm oszalałego serca.
Rozpoczęły się negocjacje. Józio w myślach wyprowadził równanie na zasięg rzutu ukośnego z uwzględnieniem masy ciała, siły, kąta nachylenia, przyciągania ziemskiego i oporów powietrza. Po czym udowodnił nie mniej skomplikowane prawa Keplera. Nic nie pomogło. Zdawałoby się, odległe skojarzenia jedynie potęgowały podziw.
I trwałby Józio w tej pozycji po wieczność może, gdyby nie apteczka pierwszej pomocy. Tuląc ją do siebie jak bezcenny skarb, odszedł w czerwcową noc, unosząc swoj podziw i złudną nadzieję że pozostał on niezauwazony.

Eliza

No świetne.Od rana już jestem roześmiana.Bywałam na takich letnich turnusach ale nie przyglądałam się ratownikom z bliska.Pozdrawiam z uśmiechem, miłego dnia.

Bursztyn

Dziadku ale fajne opowiadanie.Śmiałam się jak dziecko.Dziadku dobrze, że jesteś Smile

)

stresozerca

I we mnie rośnie podziw do Twojego pisania..Czekam na następne.Pozdrawiam.

Gość

Teraz dziewczyny zazwycza dostaja ratownika plci żeńskiej dla bezpieczeństwa;p przynajmniej z tego co pamietam;p

abra

Oj szkoda. Juz chcialem sie wybrac na kurs dla ratownikow. Pidżamę mam.

assandi

Bardzo rozbawiła mnie ta historyjka. Very Happy

Temat w sumie na czasie. Jestem pod wrażeniem!!! Pozdrawiam

Mgiełka · Gość

......rozbawiło mnie Twoje opowiadanie...a ja nie umiem pływać...

babajaga · Gość

.a ja nie umiem pływać...
Świetnie to napisałeś,,