www.poezjaliryczna.fora.pl

Daria Dziedzic

Kiedy śniłaś się muzyko,
bluszcz wypuszczał długie pędy
w przestrzeń lasu i oplatał
pnie drzew starych, skalne głazy.

Wił się długo, poprzez sady,
omijając grady, burze,
chciał już przestać, ale nie mógł,
tylko wił się wbrew naturze.

Nagle przyszedł Bóg ogrodnik,
wziął sekator i ściął gałąź,
by dać wolność cichym sosnom.
Nie ze złości, tylko z żalu.

Już nie śniła się muzyka,
tylko była wieczna cisza.
Wieczna ciemność, smutne żale
serca drżenia i łzy ciche.

Waldemar Kubas

Może chociaż pod tym wierszem będę pierwszy i szczerze wyrażę podziw i powiem po prostu, że jest piękny.

Trochę jestem zazdrosny o Agnieszkę i Basię, że umieją napisać Darii tyle pięknych i prawdziwych słów.

Pozdrawiam wszystkie trzy dziewczyny z uśmiechem. Waldek

Daria Dziedzic

Waldku a ja dziękuję za cieplutki odzew pod wierszem:) Smile

Ty też potrafisz pisać piękne komentarze:) Dziękuję Smile

I pozdrawiam dziewczyny:)