www.poezjaliryczna.fora.pl

Daria Dziedzic

Osiadłam na mieliźnie z podłogi.
Teraz przymykam powieki
i oddalam się mimowolnie.

Ciało i umysł składam w lotos.
Nie potrafię zakwitnąć inaczej.
Myślę o spokoju, choć szczekanie psa
za oknem nie pozwala do końca

wypełnić baz danych.
Dłonie wracają do rzeczywistości.
Poprawiam bluzkę - mankiet odfrunął
za daleko.

Waldemar Kubas

Wiersz zatytułowany po pracy, w którym odnaleźć można ślady kultury Dalekiego Wschodu i praktyk medytacyjnych, posiada też elementy o wydźwięku ściśle informatycznym, jak również te zaczerpnięte z najzwyklejszego życia. Osiadłam na mieliźnie podłogi,…przymykam powieki i oddalam się mimowolnie to ślad praktyki medytacyjnej, jaką podejmuje osoba z wiersza już po swojej pracy. Podobnie ciało i umysł złożone w lotos są dalekim echem kultury Wschodu. Natomiast termin baza danych jest pojęciem informatycznym. I obecnie ogólnoświatowym. Takie z kolei elementy w wierszu, jak szczekanie psa za oknem, dłonie, które wracają do rzeczywistości, poprawiana bluzka, której mankiet odfrunął za daleko (poetycka przenośnia wskazująca na odwinięcie się mankietu?) – to wszystko składniki życia dobrze osadzonego w bieżącym nurcie.

Ogółem bardzo ładny i interesujący wiersz. Ale czy mogłoby być inaczej w przypadku takiej Autorki?!

Agnes Magnes

Wiersz obok którego nie przejdę obojętnie, taka mała świątynia refleksji...
pozdrawiam cieplutko:)

Daria Dziedzic

Czy nie za dużo dajecie mi radości Kochani? Smile

Waldemar Kubas

Nie sądzę Daruniu, radości nigdy za wiele (miejsce na uśmiech).