www.poezjaliryczna.fora.pl

aga9393

Pomiędzy niebem a ziemią ogromna przestrzeń
Jonizacja powietrza chyba się zepsuła
Elektryczne napięcia wywołują dreszcze
Niech już pęknie wreszcie ta szklana kapsuła

I otworzy przestworzy czystość nieskończoną
Co pozwoli oczom przyglądać się niebu
Ciężki oddech zamieni się w radość szaloną
By móc znowu patrzeć ku nieskończonemu

Światłu które przebija przez szafiru chmury
Jak błysk Cassiopei na wędrowca drodze
Albo niech Supernowa pokaże pazury
I lot zakończywszy zawrze z ziemią rozejm

I atmosfera cały pokaże koloryt
Życia co nie mieści się tylko na ziemi
Pentagramu jaśniejszy zabłyśnie fosforyt
Rozpłyniemy się w pyle sobą utopieni

Na nowo odkryjemy konstelacji bramę
Dotąd nie nazwaną jeszcze przez nikogo
Będzie światełkiem naszym małym heksagramem
Wskazówką co pozwoli spotkać naszym drogom

Eliza

Piękny wiersz, Ago.Witam Cię serdecznie w naszej twórczej rodzinie, pozdrawiam.

Bursztyn

Aga!! Witaj:) podoba mi się wiersz, jak zwykle Smile

Mgiełka · Gość

.....wiersz inny niż do tej pory czytałam....bardzo mi się podoba...

dziadek

przez astrofizykę do miłości, fajne to

stresozerca

Niechaj spełniaja sie te marzenia opisane Twoim wierszem..Pięknie.

aga9393

Dziękuję Was za miłe słowa ...spokojnej nocki dla Was Smile

torpeda

Witam serdecznie i cieszę się że mogłam przeczytać twój wiersz

jaleku

...witaj, Ago... pięknie!
...życzę Ci tego "światełka"