www.poezjaliryczna.fora.pl

Agnes Magnes

W kawiarence przy stoliku w ciemnym kącie,
w kapeluszu pijąc kawę i wśród mgły,
utworzonej z wypalonych papierosów.
Nieobecny mimo gwaru,nie wie nikt.

W samotności gdzieś myślami pogrążony
I z melodią która ciągle w głowie gra,
nie czekając na nikogo,nieznajomy.
Słucha szeptów ze stolików innych par.

On nie spieszy się do domu w którym pusto.
By za drzwiami znowu z sobą witać się,
i zatapiać w szklance nocą swoje smutki,
że mu serca i snów jego nie skradł nikt.

Taki ktoś,intrygujący swą postawą.
W dzień jak anioł uśmiechnięty wita was,
nocą ciągle z samotności umierając,
pod samotną kołdrą chowa swoje sny.

Bursztyn

Znam takiego pana, wiersz pasuje do niego wyjatkowo.To mój Przyjaciel poeta.Widze,że masz szerokie horyzonty, jeżeli chodzi o tematykę i to jest dobre.Pozdrawiam na tak.

Agnes Magnes

Bursztynku, ja znam wielu takich "nieznajomych"..........i wiem,że nikt nie chciałby nawet bywać samotny....
pozdrawiam cieplutko!

jaleku

...tak, macie rację... wiersz pasuje do niejednego "nieznajomego"
...i to prawda, że nikt swojej samotności nie wybiera dobrowolnie...
...bo nikt nie chce "nocą z samotności umierając, pod samotną kołdrą chować swoje sny"
...ale życie pisze swoje własne scenariusze...

Agnes Magnes

jak wszystko,nawet samotność w dużej ilości potrafi uczynić nieszczęśliwym każde serce...dziękuję i pozdrawiam:)