www.poezjaliryczna.fora.pl

Agnes Magnes

Dała mu wszystko co mogła dać.
A w sercu pustka już kilka lat.
Jeszcze nadzieja się w sercu tli,
zbyt mała odwaga by odejść dziś.

Ona pamięta ich wspólne razem,
z tęsknotą wspomina miłości obrazy.
Gdy o poranku ją witał uśmiechem,
był dla niej rycerzem a teraz jest echem.

Była Mona Lisą ,on był jej malarzem,
nadwornym kochankiem,twórcą pięknych wrażeń.
Był dla niej aniołem i smutku ołtarzem.
Zmysłów ideałem,teraz jest mirażem.

A czas ucieka,pogrąża ich.
Ona wciąż czeka na deja vu .
Mur coraz większy przed nimi rósł.
Ze zrozumienia pozostał kurz.

Ach gdyby można nadrobić czas.
Gdyby tak dwoje zechciało raz.
Zapomnieć przeszłość,tych parę łez.
Znów się zakochać po życia kres.

stresozerca

tak trudno naprawić co zostało zniszczone..

jaleku

...niestety, czasu cofnąć się nie da...
...zapomnieć przeszłości także całkiem nie można...
...zawsze zostaną ciernie zdarzeń... wypowiedzianych słów...
...i już nigdy nie będzie tak samo...
...piękny wiersz, Agnieszko... przeczytałem z przyjemnością Smile

Gość

to prawda, czasu nie da się cofnąć...ale czy to źle? zawsze można zbudować wszystko od nowa:) bardzo mi sie podoba

samograjek

Ciekawy obraz rozdzieranej przeszłości.
Dość malowniczy- Widać, że to już wspomnienie, ale jakże jeszcze żywe...

Bursztyn

Tęsknota za tym co było, czasem nie pozwala iść do przodu, ale podoba mi się. Pozdrawiam cieplutko:)))