www.poezjaliryczna.fora.pl

Agnes Magnes

Uśpione budzą się czasem w samotnym zamyśleniu.
Tkwiąc w nas milczącym lasem,relikwie ukryte w istnieniu.
Porcelanowe myśli w pamięci głęboko schowane.
Szeptem z przeszłości wracają w myślach poukładane.

Jak najpiękniejsze zabytki ukryte dla innych bez znaczeń.
W wiecznych ruinach wspomnień tych szukających przebaczeń.
I te całkiem niewinne bez wstydu wracające w niedzielę.
Nie mówiąc nigdy nic a znacząc zawsze tak wiele.

Te co się budzą w zmysłach,ukryte w sercu starannie.
Złożone w flakony perfum , w szufladach pamięci na dnie.
W melodii gdzieś słyszanej i pędzlem uwiecznione.
W albumie retro schowane, starannie ułożone.

I w kufrach niepamięci, co rzadko bywają otwarte.
Te do których wracamy i te zapomnienia warte.
Te piękne i święte zarazem w których siebie szukamy.
I takie całkiem wredne do których się nie przyznamy.

jaleku

Wspomnienia nasze są jak życia losy;
Płaczą w nas smutkiem, lub szczęściem się śmieją,
By dni minionych przywołując głosy,
Budzić w nas rozpacz, lub karmić nadzieją.

Agnes Magnes

To ja musiałam tyle słów napisać a Ty zmieściłeś je w czterech wersach, hmmm
pozdrawiam mistrzu cieplutko:)

jaleku

Również pozdrawiam Cię, Agnieszko, bardzo cieplutko:)
...i dziękuję, ale nazywając mnie w ten sposób, wprawiasz mnie w zakłopotanie,
bo sama doskonale wiesz, że nie tylko nie jestem nim, ale nawet nie jestem czeladnikiem,
a zaledwie niewiele umiejącym uczniem:)