www.poezjaliryczna.fora.pl

Eliza

przez szczeliny starego okna
niepostrzeżenie przeniknął
wielkomiejski oddech
pozostawiając na ścianie
brunatny osad

czeka mnie malowanie
odgarnęłam kołdrę
i wyjęłam farby
moje akwarele zapomniane
w czasie

świetny podkład
taka głębia szarości

pędzel nakreślił liście
seledynowe zielone
opadające znikąd
jakby na podłogę
mój ogród
nieprawdziwy

ale czy ja nie jestem
tylko zbiorem znaków
lub nie zawsze udaną
fotografią

Daria Dziedzic

Witaj Elizo:) Wreszcie jesteś Smile

Mam nadzieję, że ze zdrowiem już w porządku:) Wiersz jest piękny:) W Twoim stylu:)

Waldemar Kubas

Wielkomiejski oddech, który niepostrzeżenie przeniknął przez szczeliny starego okna i pozostawił na ścianie brunatny osad, w wierszu zatytułowanym nieprawdziwy staje się pretekstem do myśli o czekającym narratorkę malowaniu. Nie wiadomo jednak do końca, czy chodzi o odmalowanie mieszkania, gdzie na ścianie pojawił się brunatny osad, czy malowanie dla zabawy kolorowego obrazka. Mówi się bowiem o farbach, akwarelach zapomnianych w czasie, o pędzlu, który nakreślił seledynowe i zielone liście. Liście opadające znikąd, jakby na podłogę ten nieprawdziwy ogród narratorki. W ostatniej strofie narratorka zadaje sobie retoryczne i pełne poetyckiego kunsztu pytanie, czy nie jest tylko zbiorem znaków lub nie zawsze udaną fotografią.

Wiersz pełen poezji, ale i głęboko pesymistyczny. Choć prawdziwy w sensie artystycznym, to jestem przekonany, że nieprawdziwy w odniesieniu do samej poetki. Tak go odbieram Elizo.

Witam po przerwie i pozdrawiam serdecznie (i z uśmiechem).

Eliza

Pięknie odczytaliście wiersz. Jak widać jeszcze trochę mam do zrobienia jeśli chodzi o formę, ale powoli zacznę się pojawiać. Dalej liczę na naszego moderatora.
Dziękuję i pozdrawiam najserdeczniej jak umiem.